Polska silna różańcem

Już niedługo zostanie zainaugurowana Wielka Nowenna Różańcowa. Będzie ona dziewięcioletnim modlitewno-apostolskim przygotowaniem do jubileuszu dwóchsetlecia powstania Żywego Różańca, przypadającego 8 grudnia 2026 r. Choć Żywy Różaniec powstał we Francji, inicjatywa Wielkiej Nowenny Różańcowej zrodziła się w Polsce. Zaproponował ją ks. Zbigniew Kocoń, moderator Żywego Różańca w archidiecezji katowickiej.

Program duchowy:

Idąc śladami Prymasa Tysiąclecia, który przez Wielką Nowennę przygotował Kościół w Polsce na tysiąclecie chrztu, pragniemy przez modlitwę, ale też działania apostolskie i misyjne przygotować ponad dwumilionową wspólnotę Żywego Różańca w Polsce na jubileusz dwóchsetlecia jego powstania. Nowenna zostanie zainaugurowana 2 czerwca br. na Jasnej Górze, podczas VI Ogólnopolskiej Pielgrzymki Żywego Różańca. Sama nazwa „Stowarzyszenie Żywy Różaniec” zobowiązuje nas do „budzenia do życia” nowych róż/kół różańcowych i apostolstwa różańcowego w parafiach, rodzinach, miejscach pracy. Wszyscy potrzebujemy pogłębionej formacji różańcowej, która będzie okazją do coraz głębszej medytacji nad tajemnicami różańca świętego, a przez to – medytacji nad Słowem Bożym. Hasło na pierwszy rok nowenny brzmi: „Tajemnice Jezusa i Maryi drogą do dojrzałego życia duchowego”.

Wielka Nowenna staje się programem duchowym dla Żywego Różańca w Polsce na najbliższe­ 9 lat. Włączając się w ten program, stajemy się kontynuatorami duchowego dziedzictwa sługi Bożej Pauliny Jaricot – założycielki Dzieła Rozkrzewiania Wiary i Żywego Różańca, dla której chcemy wspólnie uprosić łaskę rychłej beatyfikacji.

Patronami nowenny są: Matka Boża Różańcowa, sługa Boża Paulina Maria Jaricot, bł. ks. Ignacy Kłopotowski i św. Jan Paweł II. Będzie to dziewięcioletnia modlitwa o rozwój wspólnot Żywego Różańca, za dzieło misyjne Kościoła, o wiarę i ducha modlitwy, o pokój na świecie i zgodę w rodzinach. Jej zakończenie jest planowane na 8 grudnia 2026 r. przez złożenie księgi nowennowej u grobu Pauliny Jaricot w Lyonie.

Misja Żywego Różańca

„Przez Żywy Różaniec dokonać zjednoczenia serc, by przez zasługi Jezusa i Maryi wyprosić nawrócenie grzeszników, wywyższenie Kościoła, utrzymanie wiary w krajach katolickich i rozszerzenie wiary na cały świat. A więc modlić się za tych, którzy się nie modlą, kochać Maryję za tych, którzy Jej nie znają i nie kochają…” – napisała sługa Boża Paulina Jaricot. To trudne, choć jakże aktualne zadanie w obecnych czasach walki z Kościołem. A jednak – jak się okazuje – realizowane w niemal każdej polskiej parafii.

Pierwotna misja Żywego Różańca polegała na: ­gromadzeniu chrześcijan dla wspólnej modlitwy, wzmacnianiu miłości braterskiej, trosce o zbawienie bliźniego, umacnianiu Ojca Świętego w kierowaniu Kościołem (Żywy Różaniec jest „gwardią przyboczną Ojca Świętego”), pogłębianiu życia religijnego przez częstsze przyjmowanie sakramentów i kontemplację oraz trosce o formację własną i bliźniego. Kto włączył się do stowarzyszenia, miał starać się o jego rozwój.

Wszyscy członkowie co roku przeznaczali drobne kwoty na rozpowszechnianie dobrej literatury, aby bronić współczesną Francję przed zalewem broszur ateistycznych i antykatolickich. Paulina pisała okólniki, w których pouczała o sposobach rozważania i odmawiania różańca. Żywy Różaniec był porównywany do piętnastu kawałków węgla: wystarczy, aby trzy z nich się żarzyły, a wówczas wszystkie zabłysną jasnym płomieniem. „To będzie armia dobrych mocy” – mówiła jego założycielka.

Fenomen modlitwy różańcowej

Żywy Różaniec to niezwykła wspólnota modlitwy, apostolstwa i szerzenia prasy katolickiej. Różaniec wielokrotnie zmieniał bieg historii, przynosi też łaskę wzrostu w wierze – aż do świętości; ma moc egzorcyzmu.

Paulina Jaricot kochała Matkę Bożą, która ją do siebie pociągała poprzez modlitwę różańcową: „Wszystkie łaski, wszelkie światło czerpałam z tajemnic różańcowych i one uczyniły moje życie owocnym”. Jej modlitwa i wierność Jezusowi zrodziły wspólnotę osób odpowiedzialnych za Kościół i świat.

Skarb Kościoła

Na jednej z ogólnopolskich pielgrzymek Żywego Różańca abp Wacław Depo, delegat KEP ds. Żywego Różańca, określił Żywy Różaniec skarbem Kościoła.

Członkowie Żywego Różańca są w samym sercu Kościoła, a codzienna modlitwa dziesiątkiem różańca jest pomnożona przez 20, gdyż tyle właśnie osób należy do róży. Fenomen rozwoju polegał na tym, że każdy nowy członek miał znaleźć 5 kolejnych osób. Podczas nowenny proponujemy każdego roku zaprosić jedną osobę do Żywego Różańca, by – jak pisała Paulina Jaricot – „uczynić różaniec modlitwą wszystkich” i „aby przez różaniec zbliżyć jak najwięcej osób do Jezusa i Maryi”.

Do Polski Żywy Różaniec dotarł pod koniec XIX w. Jednym z pierwszych, którzy zajmowali się formacją jego członków, był bł. ks. Ignacy Kłopotowski, który od 1909 r. wydawał dla nich miesięcznik „Kółko Różańcowe”.

Żywy Różaniec wspiera też misje. W ramach akcji „Żywy Różaniec dla misji” powstaje już trzecia świątynia w krajach misyjnych. Podczas nowenny zachęcamy do włączenia się w to eklezjalne dzieło Kościoła. Okazją może też być pielgrzymowanie do wyznaczonego kościoła stacyjnego w diecezji i modlitwa w nim.

Módlmy się więc! Niech dzieją się cuda.

ks. Szymon Mucha
s. Wioletta Ostrowska CSL